boven alle schepselen liefgehad, dat Hij vaak om mijnentwil de wereld heeft gespaard.” God heeft aan deze vreugde, die Hij van eeuwigheid over Maria gehad heeft, ook de Engelen deelachtig gemaakt. “Zij zagen”, zo onderrichtte de engel de H. Brigitta, “als in een spiegel in God een eretroon, zo dicht hij de Godheid geplaatst, dat geen ander nader kon staan, en boven die troon een kroon van zulk een schoonheid, dat alleen de goddelijke majesteit die in waarde overtrof. Hoewel het schepsel voor wie de troon en de kroon bestemd waren, nog niet bestond, zagen zij toch dat God in dat toekomstige schepsel meer vreugde vond dan in alle andere reeds geschapen en nog te scheppen wezens, ja, dat Hij er meer vreugde in vond dan in hen allen samen, hoewel zijn vreugde in de schepping en de aanschouwing van ieder van hen onbeschrijfelijk groot was. Ten gevolge van die voorkennis verblijdden zich de negen koren der Engelen over dit nog niet geschapen wezen meer dan over hun eigen schepping en beminden het veel meer dan zichzelf; zij zagen immers dat het veel verhevener, heiliger en godgevalliger zou zijn dan zij. Zo was Maria reeds vóór haar schepping de bron van de grootste vreugde voor de Engelen en heeft zij in hen het verlangen ontstoken om de dag te zien waarop zij ONTVANGEN zou worden. Welk een gejubel barstte er dan in de hemelzalen niet los, als aan de Engelen de dag van die ONTVANGENIS en het besluit van de verlossing van het mensdom aangekondigd werd. Zodra God zijn Moeder aan de MENSEN openbaarde, was zij ook voor hen een bron van vreugde en vertrouwen. God heeft haar aan de Joden en heidenen vooraf geopenbaard, omdat Hij wilde dat zij door hemel en aarde, door Joden en heidenen vereerd zou worden. Volgens de openbaringen van Brigitta heeft God aan Adam, Noach, Abraham, Isaäk, Jakob en andere patriarchen en profeten geopenbaard dat een Maagd geboren zou worden, die de Verlosser van de wereld zou baren: “God heeft Adam, na zijn Fascikel 1 121