de gang trad men door een gordijn in een soort voorkamer, die door een beschot in halfronde of hoekige vorm van de eigenlijke cel gescheiden was. In de hoek links en rechts waren een soort kasten om klederen en gerei weg te bergen (zie schets). Tegenover de deur van dit beschot en in de eigenlijke bidcel leidden treden tot een opening die in de hoogte in de muur aangebracht en met een floers of tapijt afgedekt was164. Door deze opening zag men in de tempel neer. Links was tegen de celwand een deken als een kussen opgerold. Opengespreid vormde ze de bedstede, waarop Maria haar nachtrust nam165. In een nis van de muur was een armlamp aangebracht. 164 Floers of tapijt. – “In Palestina waren en zijn de vensters vierkant en van een houten lat- of traliewerk voorzien, of dichtgemaakt met matten. Die mat rolde van bovenaf als een gordijn over een ronde staaf omneer.” (’t H. L., 10e jg., blz. 45). Vandaar dit woord in het Hooglied: “Mijn beminde komt als een gazel of het jong van een hert hierheen gehuppeld; zie! daar staat hij reeds achter de muur: hij staart door het venster; hij blikt door de tralies!” (Hooglied 2, 9). 165 Een tapijt of deken, op de grond opengerold, dient in het Midden-Oosten tot bed. Fascikel 3 280