Hierboven deed zij een zeer wijd kleed of lijfrok aan, die van voren open was (of een uitsnijding had), maar geheel boven sloot de rand gepast aan bij de witte halsbedekking (kraag of borststuk, dat met witte juwelen versierd was). Dit kleed of die lijfrok was van boven tot beneden ruim als een mantel en het had wijde mouwen. Het had een blauwe grond en was geheel doorzaaid of doorwerkt met grote, rode, witte, en gele rozen met daartussen groene bladertjes; het deed denken aan de rijke oudtijdse misgewaden. Beneden was de zoom van franjes en kwasten voorzien. Men legde dit witte, wijde kleed netjes in loodrechte, goedgeschikte plooien en nu deed men haar hierboven een ander soort scapulier aan, gelijkend op dat van vele ordesgeestelijken, b.v. van de Karmelieten. Dit kledingstuk van witte, goudgebloemde zijde was ongeveer een half el breed en op de borst met parelen en glinsterende stenen bezet; het hing als een aparte losse baan neer tot bijna tegen de zoom van het kleed, waarvan het de opening (of uitsnijding) op de borst bedekte. Ook deze losse baan eindigde beneden met franjes en knoppen. Op de rug hing een gelijke baan omneer, en zo ook hingen stroken, doch korter en smaller op de schouders en de armen neer. Fascikel 3 325