De H. Schrift preciseert: de grafspelonk bevond zich tegenover, d.i. ten  oosten van het bos of de eiken; ze was voorafgegaan en ook omgeven  door eiken; ze bevond zich in een met eiken beplante akker.   Nu ligt de dubbele spelonk volop in de meest bevolkte wijk van Hebron.    In Christus’ tijd beperkte de stad zich tot het noordelijk gedeelte van de  huidige stad en het graf met de eiken in de vallei vond men ten zuiden  van Hebron.  In het muselmans tijdperk heeft zich deze bloeiende wijk  ontwikkeld rondom het graf van Abraham, die door de muselmannen  hoog vereerd wordt.  Niet alleen Abraham ligt hier begraven, maar ook  Isaäk en Jakob en hun vrouwen Sara, Rebekka en Lea.  Dit graf met de  prachtige moskee en haar bijgebouwen is één van de vier grote  muzelmanse heiligdommen, zoals ook Hebron één van hun vier grote  heilige steden is.  Vandaar het fanatisme van de moslims te Hebron.   Onze zienster roemt wel de grootheid van Hebron, maar dit is dan zo te  verstaan dat Hebron een verspreide stad was, dat ze bestond uit  meerdere huizengroepen en wijken, of zoals de H. Schrift het noemt, uit  dochterwijken en ‐dorpen.  Men vindt inderdaad in de omgeving, vooral  naar het noorden, vele ruïnes, muurwerken, overblijfselen van huizen en  gebouwen.    Het beperkte Hebron uit Jezus’ tijd is op de kaart door speciale letters  aangeduid.    Fascikel 4 372