Benevens de reeds vroeger beschreven kleding, bezat de H. Maagd ook nog een zwarte, doorzichtige sluier, die zij neerliet, wanneer zij met mannen moest spreken. Vandaag heeft Zakarias de H. Jozef in een andere tuin geleid, meer van het huis verwijderd (nl. de tuin van het buitengoed, in onze voorstelling op de heuvel er-Rameh). Zakarias houdt van orde en is in alles zeer nauwgezet. In de tuin van het landhuis ziet men een grote verscheidenheid van vruchtbomen, die in dit seizoen rijk beladen zijn. Ook is de tuin goed onderhouden. Er loopt een lommerrijke lovergang van levend groen middendoor en aan zijn einde staat een lusthuisje, dat ook onder groen verborgen is; het heeft zijn deur in een zijkant. Boven heeft het vensteropeningen die met schuifluiken geopend worden; er staat een gevlochten rustbed in, dat met mos of andere zachte, fijne kruiden gekussend is. Ook bemerkte ik daar twee witte figuren van de grootte van een kind; ik wist niet zeker wat die dingen daar kwamen doen of wat ze te beduiden hadden, doch ze schenen mij sprekend te gelijken op Zakarias en Elisabet in hun kinderjaren. Ik zag deze namiddag Maria en Elisabet binnenshuis gezamenlijk aan het werk; de H. Maagd nam deel aan alle huiselijke bezigheden en vervaardigde ook allerlei benodigdheden voor het verwachte kind; ik zag hen tezamen zitten werken; zij breide aan een groot deken, een bed- of ligtapijt voor Elisabet als kraamvrouw; de joodse kraamvrouwen bedienden zich van zulke tapijten. Midden erop was een omslag of kleed er zo opgenaaid, (dat er een soort zak ontstond, en) dat de moeder er zich met haar kind inhullen kon. Zij stak (of lag) dan daarin als in een grote schoen of als in een scheepje en scheen zelf als een bakerkind ingehuld. Door kussens ondersteund kon zij daarin rechtop zitten of, naar wens, ook liggen. Op de rand van dit tapijt waren bloemen en spreuken genaaid. Maria en Elisabet bereidden ook allerhande voorwerpen tot geschenk voor de armen, die bij gelukkige gebeurtenissen, zoals de geboorte van een kind, altijd bedacht werden. Fascikel 4 384