Gekomen enige uren ten noordoosten van Betanië, voelde Maria een grote behoefte aan enige verkwikking en wat rust. Jozef week nu wel een half uur van de weg af naar de plaats, waar hij een vijgenboom wist staan, die hij op een vroegere reis vol vruchten had zien hangen. Onder de boom waren in het ronde banken opgeslagen. Doch toen zij bij de boom gekomen waren, vonden zij er, tot hun grote teleurstelling, geen vruchten op. Gabara in Galilea, waarvan zij in fasc. 2, nr. 49 en op veel andere plaatsen zal spreken. Een groot deel van deze weg en van de ravijn el-Qelt, waarlangs hij loopt, vormde de grens tussen de stammen Juda en Benjamin en ook een tijdlang de grens tussen Samaria en Judea, doch de laatste grens was niet bestendig; naar gelang de oorlogskansen het meebrachten, werd ze verplaatst. Sedert de Makkabeeën een groot deel van Samaria heroverd hadden, liep ze meer noordelijk, o.m. over Akrabis. Jericho, Betel en Bethoron met omgevingen behoorden weer tot Judea. Na deze uitlating over de grens vermeldt K. weer, doch vluchtig en onopvallend een afwijzing, maar ze schijnt zeer brutaal geweest te zijn, aangezien Jezus in zijn openbaar leven het huis zal bezoeken en de bewoners streng en treffend, gelijk Hij dat kan, zal bestraffen (fasc. 11, nr. 299). Dit huis is te lokaliseren zowat een klein half uur ten oosten van Adoemmim. Op dit punt kruist inderdaad een uit het noorden komende dwarsweg die Jozef en Maria gevolgd zullen zijn, de klimweg van Jericho. De vijgenboom zonder vruchten moeten wij op enige afstand van daar veronderstellen (zie kaart hierna). Fascikel 4 436