Hierop naderden zij tot een huis, waarvan de man aanvankelijk zeer ruw tegen Jozef optrad, toen deze hem nederig om herberging verzocht. Hij lichtte met zijn lantaarn de H. Maagd in het aangezicht en spotte met Jozef, omdat hij zulk een jonge vrouw op reis met zich meenam; dit geschiedde wel uit naijver (= wedijver, afgunst, jaloersheid) en minnejaloezie, zo gaf hij te verstaan, maar de vrouw kwam bij en deze had medelijden met de H. Maagd; zij wees hierop het echtpaar met grote vriendelijkheid een plaats aan in een zijvleugel van het huis en bracht ook kleine broden ter verkwikking. Ook de man voelde weldra spijt over zijn onbeschoftheid en was voortaan zeer voorkomend jegens de heilige reizigers235. Hierna trokken zij verder en kwamen in een derde huis, dat door jonggetrouwden bewoond was en waarin ik een oudje op een stok zag hinken. Hier werden zij slechts met koele beleefdheid en niet bijzonder vriendschappelijk opgenomen; men trok zich de reizigers niet erg veel aan; de bewoners waren niet van die 235 Na de vijgenboom in een huis eerst bespot, daarna goed onthaald. – Aan het einde van dit nr. zegt de zienster: “Zij waren meer de Jordaan genaderd.” Dit past vooral op dit huis dat wij, niet geheel zonder reden veronderstellen te Nebi Moesa. Deze naam betekent: ‘de profeet Mozes’. Hier lokaliseren de Mohammedanen op een onbegrijpelijk domme wijze het graf van Mozes. Tot vóór de laatste joodse oorlog, misschien zelfs nu nog, trokken zij er jaarlijks uit Jeruzalem met groot brio (= levendigheid, vurigheid) en lawaai in bedevaart naar toe. Volgens de Palestinoloog V. Guérin heeft die moskee een christelijke kerk opgevolgd. De Moslims hadden overigens de gewoonte ingepalmde christelijke kerken in moskee te veranderen en er kritiekloos en uiterst bijgelovig eigen herinneringen aan vast te knopen. Als wij dit gegeven verbinden met de mededelingen van de zienster “dat de rustplaats der H. Familie reeds kort na Jezus’ geboorte in bidplaats veranderd werd.” (en later zonder twijfel een kerk geworden is), “dat het huis op een heuvel met wijds vergezicht gelegen was.” (wat door Guérin bevestigd wordt) hebben wij wel enige reden om dat huis hier te veronderstellen (cfr. V. Guérin, Samarie I, blz. 21 tot 28). Fascikel 4 438