einde en sloegen daarna wel een half uur ver rechts af in de richting van Jeruzalem en kwamen aan een grote herberg238. Op haar voor- of binnenplein lag een grote springbron met vele buizen; er waren hier vele mensen verzameld, er was een lijkplechtigheid aan de gang. Het inwendige van het hoofdgebouw, in welks midden zich de haardmuur met een schoorsteen bevond, was door het wegnemen van verplaatsbare, lage houten schotten, die anders de ruimte in meerdere afzonderlijke kamertjes verdeelden, tot een grote zaal omgeschapen (een indeling dus zoals in het huis van moeder Anna; fasc. 1, nr. 15; zie ook hierna). Achter de haard hingen zwarte doeken omneer, en vóór de haard stond een zeker stel met een zwart kleed bedekt; het maakte de indruk van een doodskist. Vele mannen waren er biddend omheen geschaard; zij droegen lange, zwarte klederen, en daarboven witte, die korter waren; sommigen droegen aan een arm een soort manipel met franjes. In een andere zaal zaten de vrouwen, geheel in rouwmantels gehuld, in lage bakken op de grond en pleegden rouw. Ook de herbergbewoners waren in de rouwplechtigheid betrokken en verwelkomden de reizigers slechts met een teken van op hun plaats; de huisknechten echter ontvingen hen zeer vriendelijk en bewezen hun alle diensten. Ook brachten zij voor hun nachtverblijf een afzonderlijk vertrek in gereedheid; dit geschiedde door het neerlaten van matten, die tegen de muur in de 238 In fasc. 4, nr. 103 heeft K. die herberg ‘klein’ genoemd, want ze bedoelt dezelfde herberg. De begrippen ‘klein’ en ‘groot’ zijn evenwel betrekkelijk en rek- of krimpbaar. In nr. 103 heeft K. wellicht meer aandacht besteed aan een onderdeel ervan of aan het ‘kleine’ huis van de opzichter, dat ertoe behoort en er dichtbij gelegen is, zoniet er tegen aangebouwd. In fasc. 6, nr. 163 legt zij dit huis dicht bij de herberg. Deze ligt te Qatamin. Fascikel 4 443