een andere uitkomst; hij kende, even buiten de stad, een geschikte schuilplaats die aan herders toebehoorde; zij gebruikten ze bij gelegenheden als stal voor hun dieren, en zelf vonden zij daarin een onderkomen, wanneer zij met vee naar de stad kwamen. Het was een aanzienlijke grot, die hun een onderkomen zou verschaffen, verzekerde hij, hij kende die van kindsbeen af. Wanneer zijn broeders hem sarden, had hij zich daar dikwijls teruggetrokken om van hen af te zijn en rustig te kunnen bidden. Zouden de herders toevallig komen, het zou hem geen moeite kosten om zich met hen te verstaan, doch in dit jaargetijde hielden zij zich daar slechts zelden op. In elk geval zouden zij daar voorlopig de nodige rust vinden en dan zou hij nog eens verder uitzien naar een waardiger verblijf. Zij trokken nu samen op een eenzaam voetpad, dat links afsloeg, naar een plaats vóór de stad aan haar oostkant; het was zo een weg, gelijk wanneer men langs de oude vervallen muren, verwaarloosde grachten en wallen ener oude stad gaat. De weg liep (uit de dieper gelegen open plaats) aanvankelijk een weinig opwaarts; vervolgens moesten zij een heuvelhelling afdalen, en zo kwamen zij ten oosten van Bethlehem, enkele minuten vóór de stad, bij een (andere) heuvel of oude wal, waarvóór op een aangename plaats enige bomen stonden. Het was naaldhout (terpentijnbomen of cederhout); maar andere bomen hadden kleine bladeren, gelijk die van buksboom (= palmboom, soort palm). Het was een omgeving als aan het uiteinde van de bouwvallige verdedigingsmuren van een kleine stad. Fascikel 4 452