moest voeden; want in Abrahams jeugdgeschiedenis komt ook een vervolging voor en zijn voedster redde hem ook het leven in een grot, wat allemaal een voorafbeelding was van feiten bij Jezus’ geboorte. Wat ik me daarvan nog herinner is het volgende.    De koning in het land van Abraham droomde – of men deed hem de voorspelling – dat een kind zou geboren worden, dat een gevaar voor hem betekende. De koning trof daartegen voorzorgsmaatregelen; doch Abrahams moeder wist haar zwangerschap verborgen te houden en zij bracht haar kind heimelijk ter wereld in een grot. Maraha, de voedster, zoogde hem ook in het geheim; zij leefde als een slavin van haar arbeid in de wildernis nabij een grot, waarin zij het kindje Abraham voedde. De ouders namen het later bij zich terug, en, daar hij door zijn buitengewone grootte, ouder scheen dan hij was, hield men hem voor een kind dat geboren was vóór die profetie. In later jaren geraakte hij als knaap, wegens sommige wonderbare uitlatingen, toch nog in gevaar en zijn voedster vluchtte met hem weer in een schuilhoek. Ik zag hoe zij zich met de knaap, die zij onder haar mantel op het lichaam gebonden had, heimelijk uit de voeten maakte. Het gevaar was dreigend, want vele kinderen van zijn leeftijd werden toen gedood. De grot van Maraha was vanaf Abrahams tijd een plaats van godsvrucht, voornamelijk voor moeders en voedsters. Dit had weer en voorafbeeldende betekenis, want in Abrahams voedster, die een voorafbeeldende figuur was, vereerde men bij voorbaat de heilige Maagd, juist zoals Elias haar in een regenbrengende wolk zag en tot haar eer een oord van gebed op de Karmel in het bestaan riep. Maraha heeft door haar melk tot de komst van de Messias bijgedragen, aangezien zij de stamvader van de H. Maagd heeft gevoed. Fascikel 4 470