Elisabet komt op bezoek. 129. Maandag, 3 december. – Hedenavond zag ik Elisabet op een ezel, die door een bejaarde knecht gedreven werd (fasc. 10, nr. 249, voetnoot 66) van Joetta weggaan en bij de geboortegrot aankomen. Jozef wenste haar hartelijk welkom en zij en Maria omarmden elkaar met onuitsprekelijke blijdschap. Elisabet drukte het Kindeke Jezus onder vele tranen aan haar hart. Jozef bracht voor haar een legerstede in gereedheid naast de geboorteplek van Jezus. Vóór deze plek stond nu dikwijls een tamelijk hoog onderstel als een soort zaagbok (cfr. fasc. 2, nr. 49), waarop een wiegje rustte, waarin zij het Kindeke af en toe legden, om er dan liefkozend en biddend omheen te staan. van duim en wijsvinger. Verder zuigt de besnijder twee- of driemaal, naar gelang het nodig is, het overvloedige bloed uit de wonde, die hij vervolgens behandelt, bepoeiert, zalft, belegt met kompressen en verbindt. Hij legt het kind een naam op, die de vader wenst te geven, want voortaan behoort het kind tot het volk van God. Nog wordt psalm 128 gebeden: “Zalig allen die de Heer vrezen.” Psalmen 128 Zegen zij dezen huize 1. Een bedevaartslied. Welzalig ieder die de HERE vreest, die in zijn wegen wandelt, 2. want gij zult eten de opbrengst van uw handen; welzalig gij, het zal u welgaan. 3. Uw vrouw zal zijn als een vruchtbare wijnstok binnen in uw huis; uw zonen als olijfscheuten rondom uw dis. 4. Zie, zo zal de man gezegend worden, die de HERE vreest. 5. De HERE zegene u uit Sion, opdat gij het goede van Jeruzalem moogt zien al uw levensdagen, 6. en opdat gij uw kindskinderen moogt zien. Vrede zij over Israël. Uit: NBG-vertaling 1951 *** De peter geeft het kind terug aan de meter die het aan de moeder overhandigt, hetzij aanstonds, hetzij na thuiskomst uit de synagoge, want de besnijdenis mag zowel thuis als in de synagoge geschieden. Fascikel 5 538