of kleiner waren; één als ze van de grootte van hoenders, en twee als ze van de grootte van duiven waren; ze behoorden tot hun reisproviand en zaten in gescheiden vakken. In lederen kisten bewaarden zij broden van gelijke grootte; ze stonden als losse schijven tegen elkaar ingepakt; zij namen ervan en braken gaandeweg ervan af wat zij nodig hadden; zij hadden ook zeer kostbaar vaatwerk van geel metaal en met edelstenen bezet, bijna in de vorm van het vaatwerk in onze kerken, zoals kelken, wierookscheepjes en schalen; zij dronken eruit en boden ronddelend de spijzen erop aan; die tafelgereedschappen waren aan hun randen meestendeels met rode edelstenen bezet. De verschillende stammen waren niet geheel gelijk in hun kleding. - Teokeno, de geelkleurige en zijn familie, evenals - Mensor, de bruinachtige, droegen op het hoofd een hoge, bontgeborduurde muts (soort fez, doch boven wat puntiger) die met een dikke band dik omwonden was; hun tunieken (of jakken) hingen tot op hun kuiten neer en waren zeer eenvoudig; ze hadden slechts enkele versiersels en knopen op de borst. Zij waren in lichte, wijde en zeer lange mantels gehuld, die hun van achteren nasleepten. - Saïr, de bruine en zijn familie droegen om hun ronde, bontgeborduurde muts, die boven eindigde met een anders gekleurde platte knop, een minder dikke, witte wrong (voor deze en voorgaande kleding, zie tekening hierna). gerst. Soms zit men niet op de kameel maar in een korf die aan een zijde hangt. Als tegenwicht hangen aan de andere zijde van het dier reiskoffers en valiezen. Wij lezen nog bij Dapper: “Om te verhuizen laden de bedoeïenen hun hele inboedel op kamelen, ook hun vrouwen en kinderen en hangen over het reisgoed korven met hun hoenders en ander gevogelte.” (Arabië, blz. 149). Fascikel 5 569