Zondag, 9 december. – Ik heb de verpleegster niet meer naar de kribbe terug zien komen. Jozef ontsteekt elke morgen en avond de lichtjes ter viering van het tempelwijdingsfeest. Sedert dit feest te Jeruzalem begonnen is, heerst rond de geboortegrot waarlijk een vredige stilte. Maandag, 10 december. – Heden kwam een dienstknecht van moeder Anna aan; hij had voor de H. Maagd, benevens nog ander gerief, vrouwwerk mee, nl. stoffe voor een gordel en vooral een wonderschoon korfje vol vruchten, van boven geheel met levende rozen toegedekt, die met hun steel in de vruchten gestoken en volkomen fris gebleven waren. Het korfje was slank en hoog; de rozen hadden niet dezelfde kleur als bij ons, doch waren bleker, bijna huidkleurig; ook gele en witte waren er bij, groot, vast en gevuld; andere zaten nog in de knop. Maria scheen er zeer mee ingenomen; verheugd zette zij het korfje naast zich. In de laatste dagen heb ik de koningen herhaaldelijk op hun tocht beschouwd; hun weg was meer bergachtig geworden; zij trokken over die bergen, waar dikwijls steenschelpen als van gebroken aarden potten liggen; ik had er zo gaarne enige van gehad, omdat ze zo schoon effen zijn; ook zijn daar bergen, waar vele witte doorzichtige stenen als vogeleneieren liggen en ook veel wit zand (cfr. fasc. 27, nr. 1555 en voetnoot 316); ik zag hen ook in de landstreek waar zij later woonden, toen Jezus hen in zijn derde jaar openbaar leven bezocht; ik zeg: in de landstreek, niet in de tentenstad die zij later bewoonden, want nu bestond deze stad nog niet316. 316 Zij trokken over die bergen, enz. – Zij verlaten de vlakte van de Eufraat en bestijgen de oostelijke helling van het Arabisch woestijngebergte. De uitgestrekte Syrisch-Arabische woestijn, Hamad genaamd, is geen effen zandvlakte, zoals men lang gemeend heeft, eer men ze kende, maar een afwisseling van grote steen- en zandvlakten met heuvelstreken. Fascikel 6 598