vandaag zelf in hun overtocht voorzien; zij werden in dit werk bijgestaan door enige heidense knechten van de joodse stroomarbeiders, aan wie nu rechtens ook het loon toekwam. De Jordaan was hier niet breed en juist op deze plaats vol zandbanken. Er werden planken gelegd op het vlot waarmee men gewoonlijk de stroom overstak en men plaatste er de kamelen op. Ook zag ik dat men het einde van deze geïmproviseerde brug, dat de stoet reeds achter zich had, nu aan het begin bracht en zo een paar keren tot hij (= de stoet) de westoever bereikte; het duurde een hele tijd voordat de overvaart gelukkig geëindigd was327. 327 Vlot. – Vóór de wereldheerschappij van de Romeinen waren de bruggen zeer zeldzaam; men zette zich, zoals veelal nu nog in het Oosten, met een vlot of schuit over rivieren en stromen. “De stad Ana (zie fasc.5, nr. 135, voetnoot 307) ligt wijd uitgestrekt op de beide oevers van de Eufraat. In de gehele stad zijn geen bruggen, maar men vaart van de ene oever naar de andere met boten die daar steeds in groten getale gereed liggen.” (Dapper, Mesopotamië, 98).” “De Tigris wordt niet met schepen, maar met vlotten bevaren, gemaakt van balken of bomen die op opgeblazen bokkenvellen bovendrijven; ieder vlot kan een groot gewicht en een groot getal mensen dragen en breekt niet licht, als het ergens tegen aanstoot; ook de karavanen zetten zich over met vlotten (ibid. 72; cfr. Arabië, 78; Perzië, 62). Fascikel 6 618