Hij had hoge bedieningen in de tempel weten te bekomen voor aanhangers van hem en dezen brachten hem regelmatig alles over, wat zij daar te weten kwamen; ze verklikten hem wat in zijn nadeel gebeurde en wie zich tegen zijn bedoelingen aankantten (= zich verzetten). Op hun zwarte lijst stond vooral een hooggeplaatste tempelbeambte, een deugdzaam en rechtvaardig man. Dezen ontbood hij zeer hoffelijk bij zich naar Jericho, doch liet hem onderweg in de woestijn overvallen en vermoorden, om de schijn te wekken dat die moord door rovers was gepleegd334. Enige dagen daarna kwam Herodes naar Jeruzalem om er het tempelwijdingsfeest op 25 Kislew met de Joden te vieren en hij kwam daar in een zeer hachelijke situatie. Hij wilde op zijn manier de Joden een genoegen doen en eer bewijzen; hij had de gouden afbeelding van een lam laten maken of liever van een bokje, want het had hoornen en dit beeld moest op het feest aangebracht worden boven de poort die van het voorhof der vrouwen naar dat van het brandofferaltaar leidde; voor deze daad van moedwil (= willekeur, boos opzet, kwaadwilligheid, baldadigheid) hoopte hij nog dankbaarheid in te oogsten. De priesters echter 334 Herodes had bespieders. – Zoals alle despoten vermoedde hij overal onraad, samenzwering en verraad. Vóór alles was hij bedacht op eigen veiligheid en het behoud van zijn troon. Ook bouwde hij fort op fort te Jeruzalem en zelfs te Jericho, zijn tweede hoofdstad en winterresidentie. Zijn paleizen zijn het toneel geweest van de wraakroependste wreedheden. Voor zulke dwingelanden is een Gestapo met geheime spionagedienst onmisbaar en hij ontbrak niet aan Herodes. Hierover zouden wij graag een zeer mooie tekst van Flavius Josephus plaatsen, doch daar hij te uitvoerig is, nemen wij er slechts de volgende regels uit: “Reeds het bericht van een gevaar ontstelde hem. Dan vermeed hij openbaar onderzoek, maar omgaf de verdachte persoon met spionnen en bewaakte hem dag en nacht. Daar hij, veiligheidshalve, iedereen verdacht en overal onraad vermoedde, koesterde hij ook jegens onschuldigen en ongevaarlijken een bestendig wantrouwen ... Men vertelt zelfs dat hij zich soms verkleed en incognito onder de menigte begaf om de mening van het volk over zijn persoon en zijn bestuur zonder tussenpersonen te weten te komen …” (Ant. Jud. XVI, 8, 2). Ook K. vermeldde reeds zulke bespieders in fasc. 5, nrs. 121 en 126. Fascikel 6 633