van het sap in de kleine kruikjes welke zij mee hadden (wat op moeizame reizen geoorloofd was). Zij aten broodjes en bessen die Jozef in de nabijheid plukte; de ezel dronk aan het water en weidde in de omtrek; ik zag links van hen in de verte Jeruzalem dat hooggelegen was; het tafereel van dit oponthoud was buitengewoon treffend. Joannes in de woestijn. 175. Dinsdag 6 maart. – Zakarias en Elisabet werden eveneens tegen het dreigende gevaar gewaarschuwd, ik meen door de H. Familie zelf die hun een vertrouwde bode had gezonden. Hierop zag ik Elisabet de kleine Joannes naar een zeer verborgen plaats in de woestijn brengen, een paar uren ten zuiden van Hebron (cfr. nr. 176, waar overigens talrijke grotten zijn). Zakarias vergezelde haar slechts een kort eindweegs, tot waar zij op een vlot een klein water overstaken; hier nam Zakarias afscheid van vrouw en kind en reisde van daar naar Nazareth, de weg volgend, waarlangs Maria Elisabet was komen bezoeken. Ik zag hem heden, 6 maart, onderweg; waarschijnlijk wil hij bij Anna zelf betrouwbare inlichtingen inwinnen. Verschillende vrienden van de H. Familie in de omstreken van Nazareth zijn over haar heengaan zeer bedroefd. De kleine Joannes droeg slechts een lamsvacht om het lijf. Hoewel amper 1,5 jaar oud liep hij reeds met vaste stap en kon reeds springen; hij hield toen ook reeds de kleine witte staf in de hand, waarmee hij op de wijze van de kinderen rondliep en speelde. Men moet hier onder woestijn geen uitgestrekte, verlaten, verzengde (= verschroeide, verbrande) zandvlakte verstaan, maar een wildernis (of onbebouwd gewest) met vele rotsen, ravijnen en Fascikel 7 739