Ik zag ook hoe later eenmaal de beenderen van deze Zakarias teruggevonden werden, doch de nadere omstandigheden daaromtrent ben ik vergeten. 190. Op het tijdstip dat Elisabet de thuiskomst van haar man te Joetta verwachtte, keerde zij ook uit de woestijn naar huis terug. Haar kind vergezelde haar een deel van de weg, waarna zij de jongen zegende en op het voorhoofd kuste; hierna snelde hij onbekommerd de woestijn weer in. Thuis gekomen vernam Elisabet het verschrikkelijk bericht van de aanslag tegen haar man; zij was zo overstelpt van verdriet en hartzeer, dat zij thuis geen rust meer vond en zo spoedde zij zich voor altijd tot haar zoon in de woestijn, waar zij kort daarna overleed, nog vóór de terugkeer der H. Familie uit Egypte. De Esseen van de berg Horeb, die steeds in de behoeften van de kleine Joannes voorzag, heeft haar ook in de woestijn begraven. Joannes verwijderde zich nu nog verder van huis en trok nog dieper de woestijn in; hij verliet zijn rotskloof; de streek waar hij nu kwam, was vlakker en opener en ik zag hem zijn tocht door de wildernis voortzetten tot bij een klein meer. Daar was wit zand en de oever was vlak en ik zag hem een heel eind ver in het water gaan; nu zag ik alle vissen zonder enige vrees op hem toegezwommen komen; hij ging er zeer vertrouwelijk mee om. In dit gewest hield hij zich vrij lang op en ik zag dat hij zich daar tussen het struikgewas een slaaphut uit takken vlocht; deze was zeer lang en niet groter dan om slapend erin neer te liggen. Hier en later zag ik in ‘t bijzonder dikwijls lichtende gedaanten of engelen naast hem, met wie hij zeer ootmoedig en eerbiedig, houdt dan ook waarschijnlijk verband met het feit dat Herodes zich van allen trachtte te ontmaken, die enige aanspraak op de troon hadden kunnen maken, zoals de moord op de onschuldige kinderen het bewijst. Bij deze passage plaatst Brentano de bemerking dat K. zich onduidelijk uitdrukte, omdat zij worstelde of zich verzette tegen de opgetogenheid. Fascikel 7 803