een dieper gelegen open plaats tussen vervallen wallen afdalen, waar een grote dikke boom stond (zie nr. 185, bijna einde voetnoot 398). Maria had een steel met een schopje eraan in de hand, gelijk de reizigers er daar dikwijls een gebruiken en zij stak ermee bij de boom in de aarde en zie! een straal schoon helder water borrelde omhoog. Vol vreugde liep zij haastig Jozef roepen. Aanstonds groef hij de bron op en kwam tot de ontdekking dat ze dieper in de grond reeds van ouds ommuurd was en dat ze slechts verstopt, bedolven, verloren had gelegen; hij bracht ze weer in goede, bruikbare staat en bekleedde ze sierlijk met (toegevoegd) metselwerk, (legte ihn sehr schön mit Steinen aus). Bij deze bron, naar de kant vanwaar Maria gekomen was, lag een grote steen, bijna gelijk een altaar; ik meen dat hij oudtijds ook als altaar dienst heeft gedaan, doch ik ben vergeten in welke omstandigheden. Hier heeft de H. Maagd later dikwijls de doeken en kleedjes van Jezus in de zon gedroogd, na ze hier gewassen te hebben. Dat hier een bron bestond, bleef vooralsnog een geheim; alleen was het bekend aan de H. Familie die er het uitsluitend gebruik van behield totdat Jezus reeds groot genoeg was om allerlei kleine boodschappen te doen en ook water voor zijn moeder te halen. Toen zag ik dat Hij eens andere kinderen bij de bron bracht, water schepte in een holgebogen blad en hun te drinken gaf. Deze kinderen liepen dit aan hun ouders vertellen; hierop was het bestaan van de bron gekend en kwamen ook andere mensen naar de bron, doch zelfs nu bleef ze overwegend ten gebruike van de Joden. (In de bijzonderheden van deze bronontdekking kan men een symbolische betekenis erkennen.) Ik zag Jezus ook de eerste maal water gaan halen voor zijn Moeder. Maria lag in haar gewelf waar het voorhuis tegen aangebouwd was op de knieën in gebed. Toen sloop de kleine Jezus met de waterzak voorzichtig naar de bron en bracht hem half gevuld naar huis; dit deed Hij nu voor de eerste maal. Maria Fascikel 7 805