verbittering en beschaming of afwisselend beschaamd of geërgerd waren tot eindelijk in allen de ergernis de bovenband had; de hoofdreden was, dat zij vele waarheden moesten horen, die zij te voren nooit geweten of zo verstaan hadden. Zijn uiteenzetting had nu reeds een paar uren geduurd, toen ook Jozef en Maria in de tempel kwamen en bij levieten, die zij daar kenden, informeerden naar hun Kind. Daar dit nu een plaats was, waar zij niet mochten komen, zonden zij de hun bekende leviet tot Jezus om Hem te roepen. Doch Jezus liet hun de boodschap brengen dat Hij eerst nog een taak te volbrengen had. “Bij Jezus’ aankomst”, zegt deze Spaanse zienster, “handelden de schriftgeleerden over de komst (en de tijd) van de Messias. De goddelijke knaap voegde zich bij de verzameling als een toehoorder en leerling. Toen nu de meeste aanwezigen het als hun mening te kennen gaven dat de Messias nog niet verschenen was, omdat Hij met glans en macht en majesteit moest komen, trad minzaam de goddelijke knaap is hun kring en bewees uit de profeten dat de tijd waarin de Messias moest verschijnen, reeds gekomen was, maar dat Hij geenszins als een aardse koning in praal en pracht zou optreden, doch als Verlosser der mensen in nederigheid en armoede, en dit zei Hij met de kracht en waardigheid die Hem eigen waren. (Bij onze K. komt deze waarschuwing van Christus telkens terug). Alle schriftgeleerden verstomden. Overtuigd keken zij naar elkander en vroegen met grote verwondering: - “Wat is dat toch voor een wondere knaap? - Waar komt Hij vandaan? - Wiens zoon is Hij?.” Maar bij deze verbazing bleef het niet, zij kwamen er niet toe te vermoeden en nog minder te erkennen wie Degene was, die hen in zulk een belangrijke waarheid onderricht had.” (Verkorte uit. v. Vogl, blz. 232). Fascikel 7 845