God is inderdaad niet altijd bedacht op ons gemak en zo zien wij

dat ook Onze-Lieve-Vrouw, wanneer zij in verschijningen ergens

een kapel vraagt, niet altijd de meest geschikte plaats daarvoor

aanwijst.

De top van de heuvel behelsde te weinig effen grond voor een

gebouwencomplex, zoals Salomon voornemens was op te richten;

hij was dus genoodzaakt aan de heuvelkruin een groter

uitgestrektheid te geven, de bovenvlakte uit te breiden.

“De berg was zeer ongelijk,” zegt Flavius Josephus. “Op de top

was nauwelijks voldoende effen grond voor de eigenlijke tempel

en de muur die hem moest omringen.” (laat staan voor

uitgestrekte hoven; door muur verstaat Flavius Josephus de

tempelbijgebouwen die er tegen aanleunen aan de binnenkant; aan

de buitenkant zag men slechts een muur met de doorgangpoorten).

De heuvelhelling moest dus opgehoogd worden, om een ruimer

oppervlak voor een plein te bekomen. Voorwaar geen

gemakkelijk werk! Hoe vat Salomon het aan?

Hij bouwde tot dit doel reusachtige steun- en grondmuren aan de

kanten waar de heuvel het diepst afdaalde, nl. aan de oost- en

zuidoostkant en ten westen.

De fundamenten rustten niet geheel op de bodem van de valleien

aldaar, maar hoger langs de helling op een effen gehouwen

rotsrand. Van hier moesten de muren oprijzen tot ze nagenoeg de

hoogte van de heuvelkruin bereikt hadden; zie de kleine schets

hieronder.

Fascikel 8