Best mogelijk lag de noordgrens ook minder ver naar het noorden.

Sommigen leggen ze 4 uren meer zuidwaarts, steunend op een

woord van Flavius Josephus die eenmaal de stad Kades met enige

grenssteden opnoemt.

II. Samaria

De bergen van Samaria zijn het middenstuk van het

middelgebergte van Palestina.

Het is gescheiden van het Galilees gebergte door de

Esdrelonvlakte, die een onderbreking vormt, doch het hangt met

de bergen van Judea samen als een natuurkundig en geografisch

geheel.

Het bergsysteem van Samaria vertoont in het noordoosten een

soort hoorn, een uitlopende, halve-maan-vormige kleine

bergketen, die oudtijds Gilboa heette en waarop Saül sneuvelde,

maar nu de naam dj. Foqoea draagt; ze is in haar boogvormige

lengte 14 km lang, 5 à 8 km breed (volgens de plaatsen) en in haar

geheel van noordwest naar zuidoost gericht; ze is met haar

bolrondheid naar de Jordaan gekeerd.

Haar hoogste top is dj. Aboe Madoear; van daar geniet men in alle

richtingen een schoon vergezicht. Hij bereikt 518 m en verheft

zich 750 m boven de Jordaanvallei bij Beisan.

Het gebergte bestaat uit meerdere, naar het westen zacht

afdalende hoogvlakten die door min of meer diepe valleien van

elkander gescheiden zijn. Op vele plaatsen bedekt een

roodachtige, bebouwbare grond de rotsbodem van de berg,

vruchtbaar in graan; rond de dorpen staan olijf- en vijgenbomen.

De noord- en oosthellingen zijn steil en daar komt de naakte rots

aan de oppervlakte.

Bij de zuidwestpunt van Gilboa, d.i. ten zuiden van Djenin of

Engannim richt het Samaritaans bergmassief zich met een reeks

heuvelen naar het noordwesten. Op de eerste heuvel, de sjeick

Fascikel 8