5) De vallei Ghôr Aan de rand van deze tweede bedding stijgen hoogten als reusachtige oevers omhoog naar hoger gelegen gronden of vlakten, die in de ruimer betekenis van het woord de Jordaanvallei vormen. Deze tweede oever heeft een hoogte van 6 m tot 30 m en 60 m, zuidwaarts verhogend naar gelang de stroom zijn bedding dieper uitgraaft. De vallei boven het Zôr heet Ghôr. Nabij de Dode Zee versmelten Zôr en Ghôr en krijgen een breedte van 19 km tot 23 km tot tegen het gebergte. Hier stijgt de bodem van een niveau van 200 m onder de zeespiegel tot 800 m en meer er boven. Het Zôr is vruchtbaar, mits overstroming en bewerking. Aan het Ghôr deelt de stroom geen vruchtbaarheid mee; het moet zijn vruchtbaarheid van regen en bronnen ontvangen en van de beken die uit de bergen neerdalen. Waar bronnen voorhanden zijn, zoals bij Beisan, esj-Sjems en Jericho, maken ze de vallei buitengewoon vruchtbaar. Kon het plan verwezenlijkt worden om het water van de Opper-Jordaan over het land te verdelen, zouden ook de hoger gelegen delen van de Jordaanvallei ervan profiteren. In de nabijheid van de Dode Zee heerst in de vlakte de meest volslagen onvruchtbaarheid: de bodem is er met zoutstoffen doordrenkt; misschien heeft die zee zich vroeger verder naar het noorden uitgestrekt. *** De afstand tussen het Meer van Gennesaret en de Dode Zee is in vogelvlucht 104 km, en het verval van de bodem 182. De bochten die de stroom maakt, zijn zo groot en menigvuldig, dat zijn lengte verdrievoudigd en op 320 km gebracht wordt. Wat het water betreft, het is, niettegenstaande zijn licht zoutgehalte, best drinkbaar; het is ietwat troebel en geelachtig, maar met te staan wordt het helder. De stroom vloeit met geweld Fascikel 8 122