Er waren wel een twintigtal mensen en er konden eindelijk niet minder herders zijn, nadat zij allen tezamen gekomen waren; zij wasten hun allen de voeten, doch die van Jezus in een afzonderlijk bekken; Hij had om wat meer water gevraagd, en na gebruik verbood Hij hun het uit te gieten. Terwijl men zich voor het eetmaal gereed maakte, vroeg Jezus de herders, die een zekere onrust verrieden, wat hen beangstigde en of niet enkelen van hen hier ontbraken? Dan bekenden die herders Hem dat zij niet volkomen gerust waren, omdat zij twee mannen onder zich verborgen hielden, die te bed lagen met de melaatsheid; zij hadden gevreesd dat het de onreine melaatsheid mocht zijn, die Jezus wellicht verhinderd zou hebben tot hen te komen; om deze reden was het, dat zij hen verborgen hadden. Jezus echter beval hen die mannen tot zich te brengen en Hij zond zijn leerlingen om hen te halen. Die melaatsen kwamen aangestrompeld, van het hoofd tot de voeten in doeken gewikkeld, zodat zij nauwelijks konden gaan en ieder van hen door twee anderen geleid moest worden. Jezus richtte een vermaning tot hen, waarin Hij ondermeer zei dat hun melaatsheid niet uit hun binnenste voortgekomen, maar door uitwendige oorzaken of besmetting ontstaan was. Ik begreep dat Jezus beeldtaal gebruikte en wilde zeggen dat zij niet uit boosheid, maar uit zwakheid en door bekoring in zonde gevallen waren. Hij beval dat men hen in het water zou wassen, waarin men zijn voeten had gewassen. Terwijl dit geschiedde, zag ik dat de korsten van hun lichaam afvielen en dat er alleen wondvlekken overbleven. Het water werd daarna in een groef uitgegoten en met aarde bedekt. De ene was uit het gewest van Samaria, de andere van … Jezus verbood allen zeer streng aan iemand iets van hun genezing te zeggen, tot Hij van de doop teruggekeerd zou zijn. Fascikel 9 88