en een dak van biezen. Aan de voet van die steen was de leerstoel van Joannes; hier leraarde hij voor al zijn leerlingen, toen Herodes aankwam, doch hij onderbrak daarom zijn leerrede niet. De vrouw van de nog levende broer van Herodes (Antipas) had eens met haar dochter Salome Jeruzalem bezocht. Bij deze gelegenheid had Herodes daar een samenkomst met haar gehad en hij had de boze begeerte opgevat om met haar in het huwelijk te treden; hij had bij het Sanhedrin een petitie ingediend om toestemming daartoe te bekomen, doch men had zijn verzoek afgewezen; zo was hij met het Sanhedrin in geschil gekomen; hij vreesde de openbare mening en hij wilde het volk door een voor hem gunstige uitspraak van Joannes aan zijn zijde hebben; hij meende dat Joannes goedstaanshalve, om zijn gunst en bescherming te winnen, nu gewis zijn goedkeuring aan zijn misstap zou hechten. Ik zag Herodes met Salome, de dochter van Herodias en haar kamervrouwen en een dertigtal hovelingen, die een hele stoet vormden, naar de Jordaan trekken; hij en de vrouwen zaten op een wagen; hij had een bode naar Joannes vooruit gezonden. Maar Joannes wilde niet dat hij de doopplaats betrad, als een man die met zijn bijzit, hofdames en lichtzinnig gevolg zijn heilig werk zou verontreinigen. Daarom hield hij op met dopen en begaf hij zich met zijn leerlingen naar de leerplaats en preekte daar zeer kordaat over de zaak, waaromtrent Herodes zijn mening en goedkeuring verlangde (en vervolgens ook over de Messias). Hij zei dat hij Hem nu moest verwachten, Hem die na hem zou komen; hijzelf zou hier niet lang meer dopen, maar wijken voor Degene, wiens Voorloper hij was. Hij sprak zó tegen Herodes dat deze wel bemerkte dat Joannes hem doorzag en zijn bedoeling kende. Nochtans zag hij van zijn voornemen niet af en liet Joannes een grote rol overreiken, waarop zijn petitie geschreven stond; ze werd vóór Joannes neergelegd, want deze wilde ze niet vastnemen om zijn hand, waarmee hij doopte, niet te verontreinigen. Fascikel 10 212