Hij verstond dit van de Kerk en haar zegepraal op de vorsten dezer wereld. Jezus haalde nog veel zulke voorafbeeldingen en gelijkenissen aan, die nu allemaal in vervulling gegaan waren. Nochtans zei Hij nooit: “Ik ben het”, maar Hij sprak altijd als van een derde persoon. Hij sprak ook van de navolging en hoe men alles moet verlaten en geen overtollige zorg mag hebben voor zijn levensonderhoud; het was iets groters en moeilijkers herboren te worden dan voedsel te vinden, en indien zij herboren werden uit het water en de H. Geest, dan zou Degene die hun de wedergeboorte, het nieuwe leven geschonken had, hun ook het voedsel geven. Hij zei ook nog dat zij die zijn leerlingen wilden worden, hun verwanten moesten verlaten en zich van vrouwen onthouden, omdat het nu geen tijd was om te zaaien en uit te strooien, maar om te oogsten en te verzamelen92. Hij sprak ook nog van het brood van de hemel; zijn toehoorders waren allen wel vol bewondering en eerbied, maar zij namen al zijn uitspraken in een aardse en materialistische zin op. Lazarus ging van hier terug; de andere vrienden van Jeruzalem waren reeds van bij de Jordaan teruggekeerd; Lazarus was tot hier meegekomen (cfr. fasc. 10, nr. 294). 92 Bij deze passage kan men de volgende passage uit de H. Tomas te pas brengen: “In de eerste tijden was wegens het gering aantal mensen, en in het Oud Verbond wegens het gering aantal gelovigen de lichamelijke voortplanting een eerste vereiste. De raad der algehele onthouding was voorbehouden aan het Nieuwe Testament, waarin zich een geestelijk volk door geestelijke voortbrenging moest vermenigvuldigen.” (Contra Gent. III, 136). Fascikel 11 251