Andreas met het grootste deel van hen vooruit op de weg die zij in het naar hier komen hadden gevolgd. (Nu hadden zij dus Gilgal links en passeerden voorbij de Steen van de Ark). Jezus zelf met Saturninus en de neef van Jozef van Arimatea – me dunkt dat er maar een van beide bij Hem was – ging meer in de richting van Joannes’ doopplaats (kwam voorbij de 12 stenen) en trok langs dezelfde weg waar Joannes, kort na Jezus’ doop, zijn getuigenis voor Jezus uitgeroepen had. Doch ditmaal had er niets opvallends plaats. Op deze weg die naar de overzetplaats van de Jordaan leidde, trad Jezus nog in enige huizen, onderrichtte de mensen en spoorde hen aan tot de doop. Pas ‘s namiddags kwamen zij weer in Betabara aan en nog dezelfde dag zag ik Jezus op de doopplaats dopelingen voorbereiden en Andreas en Saturninus hen dopen. Daar de lieden die tot de doop komen, telkens andere zijn, zo komt de inhoud van Jezus’ voorbereidingswoord meestal op hetzelfde neer en wel op deze hoofdgedachte dat zijn hemelse Vader tot ieder boetvaardige gedoopte zegt: “Dit is mijn geliefde zoon” en dat alle gedoopten zijn kinderen worden en nog meer soortgelijks (cfr. nr. 352). De meeste dopelingen waren hier uit het land van de viervorst Filippus, die een goedig man was; zijn onderdanen leefden in een tamelijke voorspoed en hadden er daarom tot nog toe weinig aan gedacht zich te laten dopen. ‘s Avonds zegde K. buiten alle samenhang dat Jezus na zijn vasten  hier nog ongeveer 20 dagen verbleef: “Zodus, besloot zij, nog 14  dagen en dan begeeft Hij zich naar Kana waar zijn Moeder op Hem  wacht.”   Fascikel 12 393