Nadat deze de drank gekeurd had, ging hij (de spijsmeester) tot de bruidegom en zegde hem: “Hoe! gewoonlijk geeft men eerst de goede wijn en als de gasten verblijd zijn, dient men de mindere op, maar gij geeft de fijnste en kostbaarste wijn het laatst.” Hij wist niet dat Jezus op zich genomen had voor de wijn van dit gerecht te zorgen en voor gans dit onderdeel van de maaltijd, want dit was alleen aan de H. Familie en aan de familie van de trouwers bekend. Nu dronken ook met grote verbazing de bruidegom en de vader van de bruid en de dienaren getuigden plechtig dat zij de kruiken met water gevuld hadden en daarmee de drinkglazen en de bekers op de tafels gevuld hadden. Ook dronken zij nu allen. De verbazing van het hele gezelschap over dit wonder uitte zich niet in luidruchtige toejuichingen, want niemand vond ter vertolking van zijn verbazing een geschikter middel, dan een stil en eerbiedig zwijgen. 389. Jezus hield over dit wonder een langdurige toespraak. Hij zegde ondermeer dat de wereld eerst de sterkste wijn geeft om daarna de bedronkenen met slechte wijn te bedriegen, maar zó ging het niet in het Rijk dat zijn hemelse Vader Hem had toevertrouwd; hier wordt zuiver water in kostbare wijn veranderd; lauwheid moet wijken voor het vuur van de geest, de twijfel voor een levendig geloof! Hij maakte ook gewag van de maaltijd op het knapenfeest dat in zijn 12e jaar, bij zijn terugkomst na zijn optreden in de tempel in Anna’s huis gegeven werd; verscheidene der hier aanwezigen, toen nog knapen, hadden er deel aan genomen. Toen had Hij van brood en wijn gesproken en een parabel verhaald van een bruiloft, waarop het water Fascikel 12 458