Zondag, 10 februari. – Heden begonnen de toebereidselen tot het feest voor de vruchten van het volgende jaar; het begon ‘s avonds; het had een drievoudige reden: 1. omdat heden het sap in de bomen begint te circuleren. 2. omdat dan de tienden van de vruchten ingeleverd werden. 3. Tot dankzegging voor de vruchtbaarheid. Jezus leerde over dit alles. Men at vele vruchten; men stapelde massa’s vruchten op tafelen in de vorm van figuren en schonk ze dan weg aan de armen. Heden zijn nog wel 20 nieuwe leerlingen tot Jezus gekomen. 11 februari = 15 Sebat. – Het zo juist vermelde boomvruchtenfeest, doch geen  mededelingen164 wegens de hevige ziekte van de zienster.   164 Katarina vermeldt hier een feest dat men in de latere joodse kalenders niet meer vindt, maar wel in de kalender die voor de oudste gehouden wordt, de ‘Megillath Thaanith’, ‘het boek der terneergeslagenheid’. Hierin zijn alle feesten en vastens aangeduid, die oudtijds bij de Joden gebruikelijk waren, maar nu niet meer onderhouden worden en daarom uit hun gewone kalenders weggevallen zijn. (Encycl. Théol. Migne, T. I, blz. XLVIII). In Guides bleus, Israël, blz. 76 lezen wij: “Het feest ‘Toe bisjvat’ of het Nieuwjaar van de bomen valt op 15 Sebat. Reeds ten tijde van de Talmuds was ‘het eten van vele vruchten’ het kenmerk van dit feest. Nu is het bomenfeest opnieuw in Israël ingevoerd. Men plant ook nieuwe bomen op die dag om het land weer te bebossen. De verering en de liefde voor de bomen blijft een van de grote tradities bij de Israëlieten: “Gij zult de bomen niet vernietigen,” zegt immers Deut. 20, 19, “want de boomvruchten zijn het leven van de mens.”” Fascikel 12 511