stad, in een vlakte of dal, dat twee uren lang en twee breed is (zie beschrijving ervan in fasc. 8, deel Palestina, E, I. Galilea); na die 2 uren in de lengte, heeft men de indruk in een ander dal te komen, het Jordaandal: “Nabij Beisan dringt de rechtervertakking van de weg als door een soort poort of opening in de vallei van Beisan, een ondergedeelte van het Jordaandal.” (cfr. Guide bleu, blz. 241). Er zijn daar vele boomgaarden met randen (omheining of begrenzing van opgeworpen aarde). Het is een buitengewoon vruchtbaar en verrukkelijk boomgaardendal; ik had dit hoekje nog niet gezien; de meeste bezitters van deze boomgaarden zijn burgers van Kislot-Tabor en Jizreël. Hier staan vele tenten, steeds twee en twee op gelijke afstanden; ze worden bewoond door mensen uit Sikar, die hier het fruit bewaken, verzorgen en inzamelen; ik meen dat zij dit moeten doen bij wijze van leendienst; ze lossen elkander af; in ieder zulke tent verblijven vier man; de vrouwen wonen bij mekaar, afgezonderd van de mannen voor wie zij koken. Jezus onderrichtte die mensen in een tent. (Over dit ras van mensen zie fasc. 9, nr. 234, voetnoot 46). Hier zijn ook zeer schone vijvers en bronnen die naar de Jordaan vloeien. De voornaamste bron komt uit (de omgeving van) Jizreël en wordt hier in het dal opgevangen in een mooie vijver, waarboven een soort kapel gebouwd is. De bron zendt haar water uit dit bronnenhuis naar verscheidene andere vijvers in het dal, waar zich nog andere wateren of beken er mee verenigen, en zo vloeit ze naar de Jordaan, waarin ze eindelijk uitmondt175. 175 Gelijk K. de vallei van Jizreël beschrijft, zo ziet ze er thans onder de Joden weer uit: een paradijs. Alleen reeds bij het beschouwen van grote kaart 2 herkent men bijzonderheden van K.’s beschrijving van de vallei ten oosten van Jizreël. Fascikel 13 534