westzijde van het gebouwtje (zodat men de ingang aan de noordkant moet veronderstellen). Onder het afdak verzamelt zich het water in 3 waterbekkens die daar in de grond gemaakt zijn; deze staan ten dienste van de reizigers, die er onderweg hun voeten in wassen en hun dieren laten drinken. (Over troggen of drinkbakken bij een bron, zie fasc. 5, nr. 134, voetnoot 302). 541. Het was tegen de middag, toen Jezus met de drie leerlingen naar de heuvel kwam; Hij zond hen naar Sikar om spijzen te halen, want Hij had honger; Hijzelf ging alleen de heuvel op om daar op hen te wachten. Het was een stikhete dag. Jezus was zeer afgemat en leed ook grote dorst. In gedachten verzonken zette Hij zich neer op enige afstand van de bron op de rand van de weg die van Sikar opwaarts kwam. Met het hoofd op de hand leunend, scheen Hij met groot verlangen naar iemand te wachten, die de bron kon openen en Hem te drinken zou geven257. Ik zag nu een welgevormde, rijk opgesmukte Samaritaanse vrouw Sikar verlaten, ze had een lederen zak aan de arm hangen en ging de heuvel op om water te putten; ze was schoon en kon zowat 30 jaren oud zijn. Ik bezag ze met een waar genoegen, omdat zij er zo flink en moedig uitzag, en met zo’n vlugge, bevallige, vaste en grote stap de heuvel besteeg258. 257 Jezus wachtte verlangend naar iemand. – Hier toont K. zich weer een meester in de psychologie; ze leest in de zielen, ja ook in die van Jezus; zij ziet zijn dorst, zowel naar een teug gewoon water in deze geweldige hitte, als naar de ziel van de Samaritaanse vrouw en haar volksgenoten. Dezelfde dorst in het uur van zijn dood aan het kruis, legde Jezus vast in dit éne woord: ‘Sitio’. 258 K. bezag die levendige actieve vrouw met groot genoegen. Zijzelf immers, hoewel geheel contemplatief en steeds ziek te bed, was ook buitengewoon actief. In een van haar visioenen lezen wij een dergelijke uitlating: Fascikel 15 809