Haar zonen kwamen later tot de 72 leerlingen. De man met wie zij nu leefde, was een bloedverwant van een harer vorige mannen, een rijke koopman. Omdat zij van de Samaritaanse godsdienst was, trok zij met hem naar Sikar, bestuurde zijn huishouden en leefde met hem in echtbreuk. Te Sikar hield men ze voor wettig gehuwden; het was een krachtig, gezond man van om de 36 jaren, met een rood aangezicht en een rossige baard. Dina had in haar leven veel gelijkenis met Magdalena, maar zij was nog dieper gezonken. Toch zag ik ook eenmaal, dat, in het begin van Magdalena’s slecht leven te Magdalum één van haar minnaars door een mededinger om het leven gebracht werd. Uit vrees kon ik tot nog toe er niet toe besluiten dit te zeggen. Dina was een buitengewoon geestrijke, vrijmoedige, toewijdingsvolle, aantrekkelijke vrouw, levendig en vlug van aard, doch gedurig in haar geweten gekweld. Thans leefde zij eerbaarder, ik bedoel dat zij thans met haar vermeende man alleen leefde (zonder bijbetrekkingen). Haar huis was aan alle kanten met een watergracht omringd (bronnen en riviertjes ontbraken er niet) en lag dicht bij de bronpoort te Sikar. De inwoners betoonden haar volstrekt geen minachting, maar hadden evenmin veel omgang met haar, omdat zij er vreemde levensvormen op nahield en ook wat uitheems gekleed ging; zij onderscheidde zich door prachtiger opschik; dit laatste nochtans hield men haar als een vreemde vrouw ten goede. Terwijl Jezus met de vrouw sprak, volgden de leerlingen Hem bestendig op een kleine afstand, benieuwd wat Hij tot die vrouw toch te zeggen mocht hebben. “Wij zijn de spijzen met zoveel moeite gaan kopen, dachten zij, waarom eet Hij nu niet?” In de nabijheid van Sikar verliet Dina de Heer en snelde vooruit, haar man en vele andere inwoners tegemoet; zij stroomden nieuwsgierig uit de poort om Jezus te komen zien. Dina, aan het Fascikel 15 826