Hij besloot deze vragen met de waarschuwing: “Dit volstaat voorlopig, bidt dat nu maar en beoefent wat gij zegt.” Verder gaf Hij hun hierover nog wonderschone onderrichtingen. Ik zag daarna dat zij zeer getrouw aldus baden, wanneer Hij niet tot hen sprak of onderweg alleen wandelde al bidden. De leerlingen hadden nu in hun knapzakken altijd enige spijzen in voorraad bij zich, en wanneer reizigers hen voorbijkwamen, of dat zij er zagen, zelfs op een afstand op zijwegen, liepen zij, zoals Jezus het hun geleerd had, naar hen toe en gaven hun alles wat zij nodig konden hebben, vooral wanneer het armen waren269. Op zijn verdere tocht trok Jezus op een geringe afstand voorbij Jizreël en kwam om 11 uur voormiddag bij Naïm; Hij trad daar zonder enig opzien te verwekken in een herberg buiten de stad. De weduwe van Naïm, die de zuster van de vrouw van Jakobus de Meerdere was, wist door Andreas en Natanael (die op de heuvel bij Engannim Jezus ontmoet hadden, blz. 459) van zijn aanstaande komst. Zij had de wacht laten houden om niet verrast te zijn, en ik zag dat zij nu, zodra zij zijn aankomst vernomen had, Hem met een andere weduwvrouw in de herberg ging opzoeken. Die andere vrouw is me tot nog toe onbekend. 269 In vele landstreken in het Oosten wordt de gastvrijheid en mensenliefde tot het ongelooflijke opgedreven. Abraham bleef soms bij de ingang van zijn tent gezeten om voorbijgaande reizigers te verkwikken. Bij zo’n gelegenheid viel hem een bijzondere goddelijke gunst ten deel (Gen. 18). Voorbeelden van ongewone gastvrijheid vinden wij bij De Géramb (II, 174), bij Mislin (I, 181; II, 208-209). Volgens Géogr. univ. V, 129 moet de bevolking van het land Boekhara in dit opzicht niet voor sommige oude en tegenwoordige Palestinabewoners onderdoen. Fascikel 15 856