gemakkelijker was zonden te vergeven dan zieken te genezen (cfr. Mt. 9, 5), want: “Degene die een oprecht berouw heeft krijgt vanzelf (om zo te zeggen automatisch) vergiffenis van zijn zonden en valt ook niet zo gemakkelijk nog in zonden terug, terwijl de zieken die naar het lichaam genezen worden, dikwijls ziek blijven naar de ziel en hun lichaam en gezondheid misbruiken om te zondigen.” (Dit voorziende, wilde Jezus, zeggen: “kan Ik zulke zieken slechts met tegenzin of helemaal niet genezen.”). Dan vroegen zij Hem: “Nu deze vrouwen de vergiffenis van hun zonden bekomen hebben, zijn hun mannen verplicht hen terug te nemen?” Jezus antwoordde hun: “Het is nu de tijd niet om deze (ingewikkelde) kwestie te behandelen. Ik zal u over deze twistvraag een andermaal onderrichten.” Verder ondervroegen zij Hem nog over zijn genezingen op de sabbat. Jezus verdedigde zich door erop te wijzen hoe zijzelf, wanneer een hunner dieren op een sabbat in een put viel, niet wachten zouden tot de volgende dag om het eruit te trekken. 574. In de namiddag ging Jezus met alle leerlingen naar het (leer-)huis vóór de poort van Kafarnaüm; de H. Vrouwen waren er reeds; er werd hier een maaltijd genomen, die de hoofdman Serobabel hun had bezorgd. Deze en Salatiël, de (eigenlijke) vader van de genezen jongeling, lagen mee aan tafel aan. Jesse, de genezen jongen, wiens vorige naam Joël was, hielp de tafel bedienen. De vrouwen zaten aan een aparte tafel. Jezus hield een grote onderrichting; men drong met de zieken tot binnen in het huis; met hun geschrei om hulp waagden zij zich zelfs tot in de eetzaal en Hij genas er vele. Fascikel 15 876