667. Jobs geschiedenis en zijn gesprekken met God werden uitvoerig op schrift gesteld door 2 hem zeer verknochte knechten, die een soort opzichters waren; zij schreven alles trouw op, zoals zij het vernomen hadden uit de mond van Job zelf; hun namen waren Haï en Uïs of Oïs. (Hier zegt in nota Brentano. “Ik vernam in 1835 dat de stamvader der Armeniërs Haï heeft geheten.”). Men schreef toen op schorsen. Deze geschiedenis genoot om haar godsdienstig karakter een bijzondere verering, werd voor zeer heilig gehouden en kwam door overlevering van geslacht tot geslacht in het bezit van Abraham en zijn nakomelingen. Ze werd een onderwerp van studie voor de jeugd. Zo geschiedde het dat hieruit ook de Kanaänietische meisjes in de school van Rebekka onderricht ontvingen; men leidde ze daaruit op tot onderwerping van hun wil aan die van God in alle beproevingen. Verder kwam deze geschiedenis door Jakob en Jozef in Egypte, waar zij haar weg vond bij de kinderen van Israël. Hier herwerkte Mozes haar in een beknopter vorm tot gebruik en troost van de Israëlieten in hun slavernij in het land van Farao en later te midden van hun wederwaardigheden tijdens hun zwerftocht door de woestijn. Oorspronkelijk immers was ze veel uitgebreider en overigens waren daarin vele dingen van die aard, dat ze niet meer begrijpelijk en ook niet meer nuttig geweest zouden zijn. Op zijn beurt maakte Salomon er een omwerking van, schakelde veel ervan uit en zette van het zijne er voor in de plaats. Zo was die echte geschiedenis uitgegroeid tot een stichtelijk boek, vervuld met de wijsheid van Job, van Mozes en van Salomon. kinderen aanschouwen, maar ook zijn kleinkinderen tot in het 4e geslacht; daarna stierf hij hoogbejaard.” Fascikel 17 1082