Het is mijn gevoelen dat het Jodenvolk van koningin Judit in Abessinië gedeeltelijk van de Rekabieten afstamt. Ik heb iets daarvan gezien, o.m. dat de meesten ook nog (volgens oud gebruik) in huiden gekleed gaan. Het zijn Joden die daar na een gevangenschap gebleven zijn344. 344 Rekabieten. Met tal van schriftuurteksten zou hun afstamming en verhouding tot de rasechte Israëlieten aangetoond kunnen worden, waaruit blijken zou dat K. ook hier juist gezien heeft, maar voor nagenoeg alle lezers zou dit een onoverzichtelijke uiteenzetting worden. Daarom geven wij over die stam hier slechts enkele meer eenvoudige mededelingen. Bij Jeremias 35, 11 lezen wij dat zij, toen Nabuchodonosor in aantocht was, veiligheidshalve naar Jeruzalem trokken. Daarna bleven velen van hen te Jeruzalem. Wij hoorden de zienster zo even zeggen dat velen uit de Jodenstam die in Abessinië verblijft, van de Rekabieten afstammen. Wij mogen veronderstellen, gelijk ook vele wetenschapsmensen het menen, dat het bij dezelfde gelegenheid geweest is, dat die Joden in Abessinië terecht gekomen zijn, waar zij een vergeten, afgezonderde stam werden. Hiermee is K. niet in strijd, wanneer ze vaag zegt dat zij daar na een zekere gevangenschap achterbleven; zij bleven daar nl. wanneer de Joden uit de Babylonische gevangenschap terugkeerden. Uit Jeremias 35 is ook op te maken dat zowel Rekabieten als Natineeën aan de tempeldienst verbonden waren. Ook in I Kron. 2, 55 worden de Kinieten (waarvan in verdere instantie de Rekabieten als nakomelingen van Jetro afstamden) zangers en spelers (in de tempel) en tentbewoners genoemd. Jeremias stelde hen op Gods bevel eens op de proef, hen uitnodigend om tegen hun wet wijn te drinken, maar zij antwoordden: “Wij mogen niet; onze voorvader Jonadab, zoon van Rekab, heeft ons als wet gesteld: nooit moogt gij wijn drinken, gij noch uw zonen, en gij moogt geen huizen bouwen (maar moet in tenten wonen), geen akkers bezaaien, geen wijngaarden aanplanten, noch iets van dat alles bezitten, maar Uw leven lang moet gij in tenten wonen, opdat gij lang moogt leven in het land waar gij als vreemdeling verblijft. Dit bevel volgden wij trouw op tot de dag van heden en we drinken geen wijn, wij en ook onze vrouwen, zoons en dochters, enz.” Fascikel 17 1194