Jezus troostte hem, maar waarschuwde hem tevens tegen het hervallen en Hij legde hem ook een penitentie op; hij moest – ik weet niet meer juist waartoe, maar in elk geval tot een liefdadig doel – een tijdlang wekelijks aan de priesters enig geld uitbetalen. Ik meen dat dit zijn offer en een belofte was, want hij had in het openbaar niet geofferd, om het vermoeden van de zo grievend beledigde echtgenoot niet op zich te trekken en hem geen reden tot verontwaardiging te geven; hij had zich achteruit gehouden en in stilte tranen van berouw gestort. *** Hier in Soekkot, meen ik, zag Jakob de twee legerscharen bij Mahanaïm, als een voorafbeelding, op zijn heenreis naar Mesopotamië. Bij zijn terugkeer zag hij die nogmaals, doch nu als een beeld van de werkelijkheid, daar die aankondiging in vervulling was gegaan in de twee scharen van familie en vee, die hij meevoerde, en ook in zijn en Esaü’s leger379. 379 Nu het loofhuttenfeest gesloten is, willen wij er een heel kort woord over zeggen, alsook, naar aanleiding van de prachtige synagoge van Soekkot, een leerrijk woord over de synagoge in ‘t algemeen; hierdoor zal menige mededeling van K. over die instelling opnieuw bevestigd worden. *** 1) Loofhuttenfeest. Met het paas- en pinksterfeest vormt het de drie hoogfeesten van het godsdienstig leven of liturgische jaarkring van de Joden. Het viel op 15 Tisri en duurde 8 dagen. De Israëlieten herdachten op dat feest de weldaden en wonderbare bescherming die God hun had verleend gedurende hun tocht door de woestijn na de uittocht uit Egypte. De laatste dag, 22 Tisri, was, zowel als de eerste, een rustdag. Gedurende die 8 dagen moesten zij in loofhutten wonen ter herinnering aan de tenten, waarin zij woonden in de woestijn. De loofhutten konden overal Fascikel 18 1300