uitwendige eerbied ontvingen, bewaarden, zowel uit verbazing als uit verbittering, het stilzwijgen, doch de grote meerderheid van het volk juichte Jezus toe en gaf in lofzangen lucht aan zijn bewondering. 756. Jezus stelde in zijn toespraak ook de wetsverdraai- ingen van de Farizeeën aan de kaak, hun valse uitleggingen en toevoegingen. ‘s Avonds hielden de Farizeeën in hun loofhutten een gastmaal, doch Jezus onttrok zich aan hun uitnodiging, sloop stil weg en daalde af naar de loofhutten van het volk, waar Hij hier en daar de mensen troostte en onderrichtte. Op meer verwijderde plaatsen waar geen gevaar was om door de Farizeeën bespied te worden, kwamen, naar ik zag, vele mensen tot Jezus; zij vielen voor Hem neer, brachten Hem hulde, klaagden hun nood en beleden hun zonden; Hij hielp hen met troost en raad. Het was buitengewoon indrukwekkend in de nacht een blik tussen de lichtschemerige loofhutten te werpen; men zag geen eigenlijke lichten; de lampen stonden tegen de tocht achter schermen, maar een schemerende lichtschijn verspreidde zich toverachtig op het groen, op de vruchten en de mensen. Men kon vanaf de hoogte van Silo op vele plaatsen in het rond zien; men zag overal het schemerlicht van de loofhutten en hoorde gezang heinde en verre. Jezus deed hier geen genezingen; de Farizeeën weerhielden de zieken en de Silonaren vreesden algemeen en zeer de Farizeeën. Er woonde, meen ik, aan een zijde buiten de stad, een gemeenschap van Essenen, maar heden zag ik Jezus niet bij hen. In Akrabis en hier zeiden de Farizeeën bij het vernemen dat Jezus naderde: “Nou, welke nieuwigheid wil Hij ons weeral opdringen? Wat komt Hij hier nog een keer doen?” Fascikel 18 1318