Wij menen de lezer een genoegen te doen met hier het mooie verhaal van hetzelfde feit van Flavius Josephus te plaatsen: “De Esseen Manahem was tot zulk een graad van heiligheid opgestegen dat God hem de verborgenheden van de toekomst openbaarde. Toen hij eenmaal Herodes als scholier met andere studiemakkers ontmoette, voorzegde hij hem zijn latere verheffing tot het koningschap. Herodes meende dat de Esseen hem niet kende of de draak met hem wilde steken en antwoordde: “Weet U al eens niet dat ik niet van koninklijken bloede ben en dat het dus zo iemand niet staat zulk een verwachting te koesteren?” Maar met een zelfzekere glimlach tikte Manahem hem op de schouders met de woorden: “Ik zei het u en herhaal het: gij zult koning worden en voorspoedig regeren, want het ligt zo in Gods beschikking. Herinner u dan dit tikken op uw schouders en verwonder u meteen over de wisselvalligheden van het lot, maar vergeet vooral niet dat de eerste bekommernis van een koning moet zijn: zijn leven en regeren aangenaam te maken aan God, altijd en in alles de rechtvaardigheid te betrachten en zijn onderdanen lief te hebben. Maar eens aan het bewind gekomen, zult gij juist het contrarie doen. Al zal enerzijds uw regering voorspoedig zijn en u geluk aanbrengen, anderzijds zult gijzelf uw ongeluk bewerken door uw ontrouw jegens God en uw onrechtvaardigheid tegenover de mensen. Maar gij zult u aan Gods oppermacht niet kunnen onttrekken. Hij die uw verborgenste gedachten en bedoelingen doorziet, zal aan het einde van uw leven zijn gramschap op u uitwerken.” Aanvankelijk stoorde Herodes zich weinig aan die woorden, waarvan hij de ernst niet begreep, maar hij herinnerde zich die, toen hij zich op de troon verheven zag en voorspoedig regeerde. Hij liet Manahem ontbieden en stelde hem de vraag: “Hoelang meen je, zal God me laten heersen? Mag ik op 10 jaren rekenen?” “Of je op 10 jaren mag rekenen,” antwoordde de profeet? “doe er nog 10 bij en dan nog eens 10, en dit op zijn minst!” Tevreden over dit antwoord, behandelde Herodes Manahem voorkomend, bewees hem eer en was sedertdien de Essenen gunstig gezind. Fascikel 18 1333