zij bespraken de schriftuurplaatsen, die in de sabbatlezing van heden voorkwamen; het was als een voorbereiding tot de prediking; zij spraken zeer hoffelijk en schijnheilig met Jezus en baden Hem, heden avond het woord te willen voeren, doch zo goed te willen zijn het volk niet tegen hen in het harnas te jagen; deze wens gaven zij bedekt te verstaan. Jezus antwoordde hun onverbloemd: “Ik leer steeds wat de H. Schrift bevat: de waarheid.” Hij voegde er beleefd iets aan toe van wolven in schaapsvachten. Om 3 uur gingen zij ter maaltijd in het huis van Simons broer die vrouw en kinderen had. Jezus begroette deze. Er waren daar vele gasten, ook vrouwelijke die met de vrouwen van het huis afgezonderd aten (cfr. fasc. 10, nr. 258, voetnoot 73). ‘s Avonds voerde Jezus het woord in de synagoge; Hij sprak over de roeping van Abraham en zijn reis naar Egypte (Gen. 12), over de Hebreeuwse taal, over Noach, Heber, Faleg, Job, enz. (Gen. 6-9), en ik zag dat alles in bijvisioenen, die voor mij zijn woorden vergezelden. Zijn preek ging ook over Gen. 12 en over een tekst uit Jesaja. Hij sprak ook nog over Mozes en zei dat God de Israëlieten reeds in Heber uitverkoren en afgezonderd had, want aan deze man had Hij een nieuwe taal gegeven, de Hebreeuwse, die met de andere toenmalige talen geen verwantschap had, om zijn geslacht van alle andere geslachten volkomen af te zonderen. Vroeger had Heber, gelijk Adam, Set en Noach de eerste moedertaal gesproken, maar deze had zich bij de Babylonische torenbouw in vele tongvallen gesplitst en was een wartaal geworden, maar God had aan Heber, om hem volkomen af te zonderen, een eigen heilige, de oud Hebreeuwse taal Fascikel 18 1355