Hij onder de tempel zichzelf scheen te verstaan, zoals Hij vóór zijn lijden duidelijker zei “Breek deze tempel af en Ik zal hem in drie dagen weer opbouwen.” (Joa. 2, 19). Hier echter was zijn gedachte iets minder duidelijk geformuleerd, en niettemin klaar genoeg, opdat zij met schrik en woede het wonderbare, geheimzinnige van zijn bedreigingen zouden aanvoelen; zij morden misnoegd en verbitterd, maar Jezus stoorde er zich niet aan en ging door met zo overtuigend te spreken, dat zij niets meer in te brengen hadden en tegen wil en dank inwendig overtuigd waren. Bij het verlaten van de synagoge reikten zij Hem de hand en maakten een soort van verontschuldiging, als wilden zij uiterlijk de vrede herstellen. Jezus sprak zacht nog enige woorden vol ernst en verliet de school, die dan gesloten werd.391 391 Jezus is zelden mals met de Farizeeën. Bij onze zienster valt dit zeer op. Vandaar dat me vroeger de bedenking wel eens opgekomen is: “Is dit niet voor een deel toe te schrijven aan een zekere vooringenomenheid van de zienster.” Natuurlijk durfde ik geen onvolmaaktheid veronderstellen bij Christus, de heiligheid zelf. Niet zolang daarna las ik de volgende woorden van Th. Neumann en mijn moeilijkheid was er door opgelost. “Ge weet, schreef zij aan professor Wutz, dat ik niet houd van mensen die verstandiger willen zijn dan alle anderen en alles natuurlijk en volgens de rede willen verklaren en die vergeten dat de goede Heiland hun de meerdere is. Zij doen mij echt denken aan die ellendige, zo hoogmoedige Farizeeën, die ik elke vrijdag zie en voor wie ik zulk een eindeloos misprijzen en onweerstaanbare afkeer heb.” (Thérèse Neumann, door Joannes Steiner, blz. 48). Fascikel 18 1361