is dan Salomon in zijn heerlijkheid (Mt. 6, 24-34). Hij sprak nog veel treffende woorden van dezelfde aard, in verband met allerlei dieren en voorwerpen daar in het rond. Hij hield hun voor dat zij de sabbat en de feestdagen niet mochten ontheiligen door werken van winstbejag. Werken van liefde, het redden van mensen en vee waren hun geoorloofd, maar de oogst, de vruchten op het veld moesten zij aan Gods bescherming overlaten, en niet bij ieder dreigend onweer op de sabbat daar rap, rap aan gaan werken. Hij leerde hierover zeer uitvoerig en schoon, geheel in de trant van zijn bergrede, want ook hier kwamen de woorden voor: “Zalig zijn deze, zalig zijn gene, enz.” (Mt. 5, 3-12; Lk. 6, 20). Maar de burgers van deze stad waanden zich behoeftig, ze hadden nooit genoeg en wilden veel winnen, zowel met hun landbouwwerk als met hun handel en zij gingen in beide geheel op. Ook overlaadden zij hun knechten met overwerk. Bovendien waren zij belast met het inzamelen van de tienden van het ganse gewest en zij hielden deze dikwijls lang achter en woekerden ermee. Hun veldvruchten waren voor de handel bestemd. Ik zag ook oude mensen hout verwerken en rondgaan om de voortbrengselen van hun arbeid te verkopen; zij vonden trouwens in het naburige woud al het nodige hout voor hun bedrijf. Vooral zag ik hen in grote hoeveelheid houten zolen voor sandalen snijden. 784. Hier waren hoegenaamd geen Farizeeën. De mensen waren wat grof en zeer vrekkig en daarbij nog trots op hun afstamming van Abraham. Maar de zonen die Abraham hier geplaatst had, waren weldra ontaard; zij hadden zich met de Sikemieten vermengd, en toen Jakob later in het land hier aankwam, hadden zij de Fascikel 18 1375