Hij sprak nog lang op deze manier en tenslotte zei hij: “Jezus is Degene, buiten wie geen zaligheid te vinden is. Wie in Hem niet gelooft en zijn leer niet aanvaardt, wordt verdoemd.” (cfr. Hand. 4, 11-12; Joa. 3, 36). Ook vermaande hij al zijn leerlingen zich tot Jezus te wenden, en niet verblind bij hem (Joannes) op de dorpel te blijven staan, maar in de tempel zelf binnen te treden. Na deze redevoering gesloten te hebben, zond hij verscheidene leerlingen met een brief naar de synagoge te Kafarnaüm, waarin hij geheel zijn getuigenis herhaalde: dat Jezus de Zoon Gods, de vervulling van de Belofte is, dat al zijn woorden waar, zijn werken heilig en onbesprekelijk zijn, en hij weerlegde al hun opwerpingen; hij dreigde met Gods oordeel en vermaande hen om de zaligheid toch niet van zich af te stoten (cfr. Joa. 3, 36). Hij gaf zijn leerlingen nog een andere brief van dezelfde inhoud mee; deze moesten zij voorlezen aan het volk en ervoor ook alles herhalen wat hij hier getuigd had. 911. De leerlingen van Joannes zag ik nu dit bevel te Kafarnaüm volbrengen. Er stroomden rondom hen enorm veel mensen tezamen, want met het begin van deze sabbat wemelde het te Kafarnaüm van volk. Hier waren Joden uit alle gewesten, en zij hoorden de woorden van Joannes over Jezus met grote voldoening aan en velen juichten en klampten zich met nieuwe kracht aan hun overtuiging en geloof in Jezus vast. De Farizeeën moesten voor de menigte en de overmacht wijken en wisten er niets tegen in te brengen; zij vonden geen enkel argument van waarde. In hun beschaming bekeken zij elkander en trokken hun schouderen op; zij schudden het hoofd en veinsden een zekere welwillendheid en goedkeuring, doch zonder hun gezag gecompromitteerd te willen zien. Daarom zeiden zij tot de leerlingen van Joannes: “Wij zullen Jezus niets in de weg leggen, indien Hij de wetten en gebruiken niet schendt en de rust Fascikel 20 1646