en schriftgeleerden zat te onderwijzen, liep vol mensen. Ook te voren waren reeds vele zieken genezen en vele van hen door een eenvoudige aanraking van Jezus. 923. In zijn leerrede tot de Farizeeën sprak Hij ondermeer over de 10 geboden en Hij beschuldigde hen dat zij deze slechts naar de letter uitlegden. Hij haalde een passage aan die ook in de evangelische bergrede voorkomt: “Gij hebt gehoord dat tot de ouden gezegd is: gij zult niet doden.”, en dan promulgeerde (= afkondigen, uitvaardigen, verbreiden) Hij zijn leer dat men ongelijk moet vergeven en zijn vijand moet beminnen. Zij waren juist volop bezig met daarover te redetwisten, toen opeens boven de zaal op het dakterras een groot gerucht werd gehoord en spoedig daarop een jichtlijder op zijn bed met twee touwen door het gewone dakluik midden in de vergadering vóór de voeten van Jezus werd neergelaten door vier mannen, die riepen: “Heer! ontferm U over een arme zieke!” Deze mensen hadden reeds een hele tijd geprobeerd om met de zieke door het gedrang te geraken, maar te vergeefs. Eindelijk waren zij langs de trap, die van buiten tegen het huis aangemetseld was, op het dak boven de zaal gestegen, hadden dan koorden gehaald, de luiken van de dakopening los geduwd en de zieke naar beneden laten zinken. Hierdoor was het dispuut opeens onderbroken. Alle ogen waren gevestigd op de zieke, die tussen hen nederdaalde. De Farizeeën waren hogelijk verontwaardigd; dit scheen hun op zijn minst een onbeschoftheid, aanmatiging en onbeschaamdheid. Jezus integendeel verheugde zich over het geloof van die mensen, trad op de roerloze zieke toe en zei: “Wees getroost, mijn zoon, uw zonden zijn u vergeven!” Fascikel 20 1677