Jezus’ kleed; dit was geschied, toen Jezus op het punt stond over te varen (nr. 922). Dit had in de bloedverliezende vrouw het levendig geloof opeens wakker geschud; zij hoopte nu, begunstigd door de duisternis en het gedrang, tussen de mensen die met Hem de synagoge verlieten, Hem onbemerkt te kunnen aanraken. Jezus kende haar gedachten en vertraagde daarom onder het spreken zijn stappen. Nu was zij reeds dicht bij Hem gebracht. Ook haar dochter en Lea, de andere vrouw, en de gedoopte oom van haar man, waren in haar nabijheid. Zij knielde en bukte voorover, op de ene hand steunend, en raakte met de andere hand te midden van het gedrang de zoom van Jezus’ kleed aan en zij voelde zich onmiddellijk genezen. Jezus bleef echter staan, zag om naar zijn leerlingen en vroeg hun: “Wie heeft Mij aangeraakt?” Hierop zeiden Petrus en anderen tot Hem: “Gij vraagt wie U aangeraakt heeft, terwijl het volk dromt en zich om U verdringt, zoals Gij ziet!” Maar Jezus wedervoer: “Iemand heeft Mij aangeraakt, want Ik heb een kracht van Mij voelen uitgaan.” Nu keek Hij rond, en daar enige mensen achteruit weken en een open plaats lieten, kon de vrouw zich niet langer verborgen houden; zij naderde verlegen en bevreesd, wierp zich voor Hem neer en bekende voor al het volk dat zij het was die dit gedaan had; zij bracht ter verontschuldiging in, dat zij zolang aan bloedvloeiing geleden had en dat zij geloofde nu door deze aanraking op slag genezen te zijn, en zij bad Hem haar dit te vergeven. Nu wenste Jezus haar geluk en zei: “Wees getroost, mijn dochter, uw geloof heeft u geholpen (genezen). Ga in vrede en wees bevrijd van uw lijden!” Hierop ging zij met haar verwanten en dienstboden heen; zij is in Fascikel 20 1681