gestuurd en dezen waren hier wel met 100 soldaten aangekomen; zij stonden op een plaats van waar zij alles goed konden zien en horen. In de namiddag daalde Jezus met de leerlingen af in het dal zuidelijk van de berg, waar een bron was (nabij de voet van de berg, hetzij bedoeld is een waterbak of een eigenlijke bron, want het Duitse ‘Brunnen’ kan beide betekenen; in die omgeving zijn inderdaad meerdere eigenlijke bronnen.) Ondertussen was daar door de andere leerlingen, met de hulp van Marta, Suzanna en hun dienstmeiden, door de vrouwen van Petrus, Andreas en ook, meen ik, van Jakobus de Meerdere, spijs bereid geworden, namelijk brood en vissen. De menigte legerde op de helling en elke groep volk zond een man die spijzen haalde. Maar zij die zelf enige spijs bij zich hadden – en dezulke waren talrijk – kwamen hier niet. De broden en vissen stonden op een terras begroeid met gras. Jezus zegende alle korven en deelde zelf met de leerlingen uit aan allen die kwamen. Er scheen mij op verre na niet genoeg te zijn en niettemin ontvingen allen, die van geen mondvoorraad voorzien waren, het nodige. Ik hoorde vele mensen zeggen: “Het vermenigvuldigt in zijn handen!” Ook de Romeinse soldaten vroegen de leerlingen van die broden, om die tot een teken en waarmerk van hetgeen zij gezien en gehoord hadden, naar Rome te sturen. Jezus beval de leerlingen hun van die broden te geven, welke zouden overschieten, en er bleven broden genoeg over voor al de voornaamste militairen, die het zorgvuldig wegborgen en meenamen. vroomheid uitmuntten, afgevaardigd naar Judea, om bijzonderheden over Hem in te zamelen; zij heetten Eufrasius en Indalecius.” Fascikel 20 1699