men liet de beide vrouwen wachten. Juist was een zwerm van schaamteloze mannen en lichtzinnige vrouwen uit Tiberias bij Magdalena voor een braspartij binnengetrokken. Magdalena was met haar opschik bezig; zij liet de bezoeksters zeggen dat zij belet was en hen nu niet kon ontvangen of met hen spreken. Marta bleef al biddend wachten met onuitsprekelijk geduld. Na een hele tijd kwam de ongelukkige Magdalena eindelijk, opgewonden, trots, aanstellerig en met minachting tot Marta; zij was zeer verlegen en schaamde zich over de eenvoudige kleding van Marta; zij vreesde dat de gasten haar te zien mochten krijgen en gaf dus haar verlangen te kennen, dat zij weer vertrekken zou. Marta vroeg ootmoedig slechts een hoek om wat te rusten. Dan werd zij met haar dienstmeid in een verlaten, verwaarloosde kamer van een zijgebouw gebracht, en daar zonder spijs of drank gelaten, om niet te zeggen, vergeten. Dit geschiedde in de namiddag. Ondertussen voltooide Magdalena haar opschik en zat dan gedurende het feestmaal op een pronkzetel, terwijl in hun vergeten hoek Marta en haar dienstmeid zeer bedroefd tot God baden. Aan het einde van de braspartij kwam Magdalena met wat spijs op een bordje en ook met wat drank tot Marta; het bordje had een blauwe rand; zij sprak haar zuster zonder zelfbeheersing en verachtend toe; geheel haar voorkomen was trots en schaamteloos, en toch was zij ook beangstigd en inwendig verscheurd. Marta nodigde haar met grote liefde en ootmoedigheid uit om Jezus’ grote prediking in de buurt te komen aanhoren: “Alle vriendinnen, die Gij onlangs bij zulk een gelegenheid ontmoet hebt,” sprak Marta, “zult Gij daar weervinden, en hoe gelukkig zullen zij zijn U bij zich te zien. Gijzelf toch hebt reeds blijk gegeven van een grote verering voor Jezus; Gij moogt mij en Lazarus toch de vreugde niet weigeren, er heen te komen; Gij zult zo spoedig de gelegenheid niet meer Fascikel 21 1830