Jezus ging vervolgens met de leerlingen naar de synagoge om de sabbat te sluiten. Hij hield een strenge en scherpe redevoering, noemde daarin God zijn hemelse Vader en kondigde strafgerichten aan over Jeruzalem en ook over allen die Hem niet aannemen zouden. Ook tot zijn leerlingen richtte Hij openlijk het woord en maakte gewag van een aanstaande vervolging en vermaande hen tot geduld, getrouwheid en volharding. Toen nu de Farizeeën hoorden dat Hij niet langer wilde blijven, noch iemand genezen, begonnen zij de vrije loop aan hun ergernis te geven en vroegen opgewonden onder elkander: “Wie is Hij dan? Wie meent Hij dat Hij is? Van waar heeft Hij zijn leer en wetenschap? Hij is toch van hier? Zijn vader was de timmerman; zijn verwanten, zijn broeders en zusters zijn van hier.” Onder deze laatsten verstonden zij ook Maria Heli, Anna’s eerste dochter en haar kinderen, Jakob, Heliakim, Sadok, die leerlingen van Joannes waren, en Maria van Kleofas, met haar zonen en dochters, enz. (Mt. 13, 55-57; Mk. 6, 3). Jezus antwoordde hun niet en ging door met zijn toespraak tot de leerlingen. Maar een vreemde Farizeeër uit het gewest van Sefforis wond zich op en viel ongewoon driest tegen Jezus uit: “Wie zijt Ge dan? Bent U dan vergeten dat U nog vóór enkele jaren, kort vóór uw vaders dood, met hem in mijn huis houten schermwanden gemaakt hebt?” Ook nu antwoordde Jezus niet, doch zij schreeuwden Hem toe: “Antwoord! Zijn dat manieren niet te antwoorden aan eerbiedwaardige mannen?” Hierop sprak Jezus tot de overmoedige man zoveel als: “Ik heb toen uw hout bewerkt en u doorschouwd en het betreurd dat Ik u zelfs niet van de harde korsten van uw hart zou kunnen bevrijden, zoals het nu uit dit voorval blijkt. Gij zult geen aandeel aan mijn Fascikel 21 1855