Daar heeft Hij reeds vroeger eens vele mensen genezen (b.v. fasc. 16, nr. 612, massagenezingen). Hij ging daar met de apostelen en verscheidene leerlingen naar een geschikte plaats (misschien wel Merdj Tebat, die een onderbreking van de opstijgende heuvelhelling is en een soort klein dal vormt). Al het volk dat daar legerde, kwam toegelopen. Sommigen van degenen die bij de broodvermenigvuldiging tegenwoordig geweest waren en Hem gisteren en heden gezocht hadden, vroegen Hem verwonderd: “Meester, wanneer zijt Gij naar hier gekomen? Wij hebben U aan de overzijde gezocht en ook hier.” (cfr. Joa. 6, 25-27). Maar Jezus antwoordde hun en begon meteen zijn lering. “Voorwaar, voorwaar!” zei Hij, “niet omdat gij wondertekenen gezien hebt, zocht gij Mij, maar omdat gij van het brood gegeten hebt tot verzadigens toe. Spant u in, niet voor de vergankelijke spijs, maar voor spijs die tot het eeuwig leven duurt, die de Mensenzoon u zal geven, want Hem heeft God gezonden en bezegeld.” Hij zegde dit veel uitvoeriger dan het in het Evangelie staat en dat slechts de hoofdgedachten bevat. Zij stelden Hem nog allerlei vragen en menigeen fluisterde zijn buurman toe: “Wat bedoelt Hij met de ‘Mensenzoon’? Wij zijn toch ook mensenkinderen!” Doch Hij vermaande hen ook dat zij Gods werken moesten doen, en op hun vraag wat dit inhield dat zij Gods werken moesten doen, antwoordde Hij: “Geloven aan Hem, die Hij gezonden heeft.” en Hij ging door met over het geloof te leren. Zij stelden Hem nu de vraag: “Wat voor wonder zijt Gij bereid te doen, opdat wij geloven? (Om zijn zending te bewijzen) heeft Mozes aan onze vaderen brood uit de hemel gegeven, het manna, opdat zij aan hem geloven zouden. Wat wilt GIJ ons geven?” Fascikel 23 2086