voortleren; zij moesten gezamenlijk bidden en onderweg, ook als zij maar met tweeën of enkelen waren, moesten zij nergens anders over spreken dan over de onderwerpen van hun predicaties, en buiten dit, gezamenlijk bidden. Hij sprak ook over het paasfeest en zei dat Hij er heimelijk heen zou gaan (Joa. 7, 8) en dat ook zij allen daar moesten samenkomen. De gedachte aan dat feest joeg hun een weinig schrik aan. 1115. Onder zulk onderricht was de voormiddag verstreken en zij hadden reeds een hele tijd bemerkt dat veel volk in het dal naar de berg kwam, waarop zij zich verborgen hielden. Maar eer die mensen de berg zelf konden beklimmen, begaf Jezus zich met de leerlingen op reis. Na de (grote) weg bereikt te hebben, gingen zij een tijdlang in zuidwestelijke richting opwaarts en (na weer van richting veranderd te zijn) lieten zij de grote, hooggelegen stad Hamator links op de afstand van ongeveer een kwartier. Nu wendden zij zich naar het noordwesten; zij moesten een goed eind weegs zeer steil en langs moeilijke paden opklimmen en kwamen dan op een hoge bergvlakte, vanwaar men de wereldzee kon zien. Zij gingen nu verscheidene uren bergafwaarts en vaarden over een rivier (de Leontes, thans Nahr el-Qasimijeh), die (8 km) ten noorden van Tyrus in de zee vloeit. Die overvaart geschiedde op vlotten van balken, die daar lagen. Aan de noordzijde van deze rivier ligt een opstijgende landstreek (het Libanongebergte), met vele steden. Ik meen dat zij op hun weg Hetalon rechts hebben laten liggen. Zij traden aan de overzijde Fascikel 23 2138