verzoeken. Haar ziekte duurde reeds 18 jaren; zij was in haar middellijf gekromd en ging met hoofd en romp zodanig naar de aarde gebogen, dat zij bijna op haar handen en voeten had kunnen lopen. Toen haar dochters haar tot vóór Jezus gebracht hadden, richtte Hij deze woorden tot haar: “Vrouw, wees bevrijd van uw ziekte”, en dit zeggend legde Hij zijn hand op haar rug, en de vrouw richtte zich kaarsrecht in de hoogte en sprak God lovend: “Geloofd worde de Heer God van Israël, enz.” (De dagelijkse lofprijzing, die de Joden van buiten kenden). Zij wierp zich voor Jezus neer en alle aanwezigen loofden God. Maar de oude, kromme schelm van Farizeeër, verwonderd omdat zulk een wonder op een sabbat, en dit nog onder zijn voorzitterschap in Atarot had plaats gehad, wendde zich, omdat hij het niet waagde Jezus zelf ter verantwoording te roepen, met groot gezag tot het volk, drukte zijn misnoegdheid uit en zei: “Er zijn 6 dagen waarop men zal arbeiden, komt op die dagen om U te laten genezen, maar niet op de sabbat!” Jezus echter wedervoer: “Gij huichelaar! maakt niet ieder van U zijn os of ezel op de sabbat van de kribbe los en leidt hij die niet naar de drenkplaats? Mocht nu deze, die toch een dochter van Abraham is, niet op de sabbat van deze ziekteband ontbonden worden, nadat satan haar reeds 18 jaren er mee geboeid heeft gehouden?” Jezus’ redenering bracht de kromme Farizeeër en heel zijn aanhang in schaamte en verlegenheid, maar alle overigen loofden God en verheugden zich over dit wonder. Het was zeer aandoenlijk de dochters en enige verwante knaapjes van de vrouw zo blijde rondom haar te zien. Ja, alle aanwezigen waren verheugd, want de vrouw was vermogend en in de stad zeer geacht en bemind. Het wekte de lachlust op en het boezemde tevens walg en afschuw in, die kromme Farizeeër zich over de Fascikel 24 2267